शेयर बजार

२. दीर्घकालीन लगानीकर्ताले प्रायः समयसँगै पर्याप्त वृद्धि हुने, नियमित लाभांश बाँड्ने र बिक्री गर्न सहज कम्पनीको शेयरमा लगानी गर्छन् । यसमा कम्पनीको आधारभूत पक्षको आधारमा लगानी गरिन्छ ।

३. दीर्घकालीन लगानीकर्ताहरूले सामान्यतया बढी जोखिम सहन सक्छन् किनभने उनीहरूलाई बजारको उतारचढावबाट बाहिर निस्कने लामो अनुभव हुन्छ ।

४. दीर्घकालीन लगानीकर्ताको लागि एउटा निश्चित समयसम्मका लागि किन्नु र होल्ड गर्नु साझा रणनीति हुन्छ । बजारमा नयाँ लगानीकर्ताहरू डराएको अवस्थामा दीर्घकालीन लगानीकर्ता आफूले विश्वास गरेको कम्पनीको शेयर किन्छन् । जब नयाँ लगानीकर्ताहरूमा खरिदको माहोल बन्छ त्यतिबेला बिक्री गर्छन् ।

५.दीर्घकालीन लगानीकर्ताले लगानी अनुरूपको करबाट पनि लाभ लिन्छन् । किनभने एक वर्षभन्दा बढीको लागि राखिएको सम्पत्तिहरूमा पूँजीगत लाभकर ५ प्रतिशत मात्र तिर्नुपर्छ ।

६. दीर्घकालीन लगानीकर्ताहरूले नियमित कारोबार कम गर्ने गर्दछन् । एकपटक खरिद गरेपछि आफ्नो योजना र लक्ष्यमा विभिन्न कारणबाट विचलन नआएको खण्डमा वित्तीय लक्ष्य पूरा नगरी बिक्री गर्दैनन् तथा बिक्री गरेपछि आफ्नो खरिद तहमा नआउँदासम्म पुनः बजारमा प्रवेदश गर्दैनन् तसर्थ कारोबार अपेक्षाकृत कम हुने गर्दछ ।

२. लगानीकर्ताले सानो कम्पनी, बजारको हल्ला र साथीभाइको सल्लाहमा लगानी गर्छन् । यसमा कम्पनीको वृद्धि, लाभांश जस्ता कुरामा ध्यान दिइँदैन । यसमा प्राविधिक ज्ञानको आधारमा खरिद बिक्री गरिन्छ ।

३. छोटो अवधिका लगानीकर्तासँग जोखिम वहन गर्ने क्षमता कम हुन्छ र उनीहरूसँग लगानी पनि पर्याप्त मात्रामा नहुने भएकाले पूँजी जोगाउने र तत्काल प्रतिफल लक्षित हुन्छन् ।

४. सामान्यतया छोटो अवधिका लगानीकर्ताहरू सक्रिय कारोबारमा संलग्न हुन्छन् । छोटो समयमा खरिदबिक्री गर्छन् । उनीहरूले खरिदबिक्री निर्णय गर्न प्राविधिक विश्लेषण र बजार समयको सहायता लिन्छन् ।

५. अल्पकालीन लाभ कर सामान्यतया दीर्घकालीन लाभकर भन्दा बढी हुने गर्छ । खरिद गरेको शेयर एक वर्षभन्दा कम समयमा बेच्दा पूँजीगत लाभकर ७.५ प्रतिशत तिर्नुपर्छ । जसले गर्दा प्रतिफलमा असर गर्छ ।

६. अल्पकालीन लगानीकर्ताहरूले अल्पकालीन लक्ष्य प्राप्त भए पनि नभए पनि निरन्तर खरिद–बिक्रीको कार्य जारी राख्दछन् । यसरी निरन्तरको खरिद–बिक्रीबाट कारोबार लागत दीर्घकालीन लगानीकर्ताको तुलनामा धेरै रहने गर्दछ ।